ված սոս* մր կր Տափ;ոակ1. Ապրսամ կանգ կսւոնև) (Г«г- աեցիր եթե կրնա*... Ա՜հ, ակա՜ր կր կտրծեիր զիս քու հանգուգն վատությանդ դեմ... կր կարծես թե Հայուհի մր շր՜ կրնար սուր շարժ ել... Տե՛ս... պատերազմի դաշտին վրա ճակատ 'առ ճակատ մենամարտած թշնամվույդ կր նմանիմ, կին մր' ոչ միայն սուր, այլ տապար ալ կր գոր֊ ծածե իր պատիվր պաշտպանն լու և շր и րբապ գծելու հա¬ մար անոր հիջատակր, զոր կր սիրե... Հեոացի՛ ր հալա- ծական կնոջ մր ատելության աոջևեն։ ԱՊՐՍԱՄ.— Պիտի զղջաս, Զարմուհի, վասնզի հալածական քայլս դեպի դժոխք պիտի ուղղվի։ ԶԱՐՄՈՒՀԻ.— Դու որ զինվոր մ'էիր և սուրովգ չր կրցար խո¬ նարհեցնել կնոջ մր ճակատր, ալ ուրիշ զենք շունիս որ գործածես, վատ ես, շեմ ուրանար այդ, րայց ես պատվո համար կռվոզ Հայուհի մ'եմ, Հայուհի մր, որ առագաս¬ տին մեջ կր դողդողա, րայց անտի դուրս հսկայի մր պես հանդուդն է։ ԱՊՐՍԱՄ.— Դոզա* վրեժխնդրութենես, Զարմուհի: ԶԱՐՄՈՒՀԻ.— Վա՜տ։ ԱՊՐՍԱՄ.— Պիտե տեսնես (սպառնալից կր մեկնի): 8Ъп||| Ե ԶԱՐՄՈՒՀԻ (առանձին) Ա՜հ, Թաթո՜զ, սրտիս հատորր, ինչո՜ւ զիս որթ к միայնակ թողուցիր, տե՛ս, քու զինակիցներդ անգամ կր հանդգէէին մեր ոգավոր к թափուր առագաստր մտնել... Մոռցան զքեզ ամենքր, միայն քու Զարմուհ h շր մոո֊ — 344 —
