Այս էջը հաստատված է
Տեսիլ Ե
ՆՈՒՅՆՔ և ՍՈԻՐՄԱԿ (մանելով)
ՍՈԻՐՄԱԿ.- Մա՜հ և անե՜ծք... Ո՞վ կա հոդ... ո՞վ կը հանդգնի իմ քարայրս ոտք կոխել...
ՄԱՐԻԱՄ.- (մեկուսի) Ի՜նքն է:
ՎԱՐԴ.- (հառաջ գալով) Քու վրեժխնդիրներդ. այս դիակն արյուն կը խնդրե քեզնե, վատարա՛նց։
ՍՈԻՐՄԱԿ.- Շուշան մեռա՜ծ (դիակը տեսնելով) վա՜յ ձեզ31, թշվառակա՜նք (դաշույն ի ձեռին Վարդին վրա
հարձակելու կըլլա, Մարիամ գետնեն դաշույնը կառնե և Սուրմակը կը զարնե):
ՄԱՐԻԱՄ.- Կեցի՛ր, անօրե՜ն...
ՍՈԻՐՄԱԿ.- Կոըսվեցա՜... (ձեռքը կուրծքին կը տանի) Վերջապես վրեժդ առիր (թավալգլոր կիյնա):
ՎԱՐԴ.- Մա՜յր իմ...
ՊԱՐԵՏ.- Ի՞նչ ըրիր
ՍՈԻՐՄԱԿ.- Հանցավոր չէ ինքը... Անիծյա՜լ եմ ես (կը մեռնի)
ՎԱՐԴ.- Ո՜հ, ահա՛ երկնից հրեշտակները ժպտելով հոս կը թռչին և պիտի տանին Շուշանս... զի՛ս ալ տարեք, զի՛ս ալ... (վարագույրը կիջնե)32:
ՎԵՐՋ