Արշաւել ի գով սոցա՝ լեզուս ո՛չ զօրէ,
Զի յորդեն ըզգիտութիւն յո՜յժ օրըստօրէ.
Ո՜վ տէր իմ,
Անհուն սէր իմ,
Մինչ յայս հայեցայ,
Առաւել քան ըզդշխոյն՝
Ես յիմարացայ:
Երանի քո ծառայիցդ, որը շուրջ ըզքև վան,
Եւ կըրկին պատմուճանսս բերկրին յաւիտեան,
Զոր տեսեալ և հիացեալ գերիս լալական,
Մորմոքին ախվայութեամբ ես հառաչաձայն.
Ո՜վ տէր իմ,
Անհուն սէր իմ,
Մինչ յայս հայեցայ,
Առաւել քան ըզդշխոյն՝
Ես յիմարացայ:
23
ԴԱՐՁԵԱԼ ԶԿՈՍՏԱՆԴՆՈԻՊՕԼՍՈՅ, Ի ԴԷՄՍ ՎԱՐԴԻ
ԵԻ ՊԻԻԼՊԻԻԼԻՆ, ՅՈՐՈԻՄ ԶԱՆԱԶԱՆ ՆՄԱՆՈԻԹԻԻՆՔ
ՄԱԿԱՑՈԻԹԵԱՆՑ ՍՏՈՐԱԳՐԻՆ ՆԵՐԲՈ ՎԱՐԱՐ
Առաւօտեան քաղցր և անոյշ հովերքն,
Մերձեալ հընչեն մեզմով թըփոցդ քովերըն,
Ա՜րդ, ծածանին աչացս լըցեալ ծովերըն.
Բացի՜ր, բացի՜ր, իմ կարմիր վարդ աննըման,
Գեղըդ նըման արեգական վառվառման:
