Քանան Թեման և Բաբիլօն ընդդիմացեալ,
Գոռան, գոչեն ի վերայ իմ եղջերբ սըրեալ,
Արկեալ ի բանտ ո՛չ թողուն զիս առ քեզ դառնալ,
Եւ զփշատակ անուան իմոյ խընդրեն բառնալ:
Դառնագոյն բանքն անօրինաց և շընչական,
Ի վերայ մեր յարաբարդեալ յոյժ զօրանան,
Ի յայնց քաւեա՛ քզծառայս քո բանդ հայրական,
Եւ բնակեցո՛ ի զաւիթ քո ընդհանրական:
Քեզ պատարագ սուրբ օրհնութեան մատուցանել,
Աբժանացո՛ ուխտիւս հանդերձ լի՛ կատարել,
Ի կարդալս իմ ի նեղութեան փութա՛ փըրկել,
Ուսո՛ և զիս՝ զւրէրդ իմ անդուլ փառաւորել:
Մայիլ-մայիլ ի գեղըս քո անթարթ հայիմ,
Զայն վայելէդ ի յաւիտեան առ կայկայիմ,
ԹԷև իցեմ յարդեանց թափուր, ո՜չ երկրայիմ,
Զի հաւատովս երանեցեալ գերակայիմ:
Ըզյիշատակ անուան քոյոյ ամենասուրբ,
Գըրեա՜ ի մէջ սըրտի իմոյ սիրոյ քոյ հուրբ,
Ընտելացո՜ կենաց ուղւայդ անձուկ և նուրբ,
Յորում լուասցես զիս աղտեղեալս կենդանի շուրբ:
Անձն իմ գոռոզ ինքն ի յինքեան նախագահի,
ՏուժԷ զիւր ինքն և ո՜չ զիր իմն այնու շահի,
Ի կացութեանց շնորհաց քոյոց անդէն սահի,
Եւ յամենից արարածոց սաստիւ քահի:
