Ջուրըն բանի, հողըն ջըրի, անշարժ թիկնեալ կան
հաստատուն,
Զորքս պահէ բանիւն իւրով, ակն այն անքուն, յստակ արթուն,
Ո՛չ որպէս այժմ աշուն, գարուն միշտ այլայլան և ո՛չ կայուն,
Յայնժամ սիրուն լուսալեզուն, յոյժ շողշողան անհուն փայլուն:
62
ԶԳԱՅԱՐԱՆԱՑ ՄԵՐՈՑ
Ընթա՛, փութա՛, անձն իմ գերի, զքեզ ի քնոյ զարթուցանել,
Յանկանգնելի կործանմանէդ, բանիւ բանին յարուցանեւ.
Ըզխորաթիւն նըւաստութեանդ, հանդէպ մըտացդ կացացանել,
Զի մուրացկան ես ողբալի, զոր ո՛չ կարես թագուցանել:
Որպէս ասան, այնպէս յուսան, կրթելաքն ի քէն յոռի ջանիւ,
Իբրա կարօտ ի չար արօտ, յա՛ր հոլովին որպէս զանիւ.
Զորս ո՛չ բանիւ և ո՛չ գանիւ, ուղղել կարաց այր սուրբ ազնիւ,
Որո՞վ իւրք ես կարացից՝ զայնս յայնցանէ սարտուցանել:
Մինչ աւարին և խալար՛ին, նըստեալ ի հոգ շիւարիճ յոյժ,
Յարակ տապին և տառապին, դարձեալ մընան այնպէս անբոյժ.
Վերնոց ներքնոց և աշխարհաց յայտնի եղև այս մերըս գոյժ,
Որ չէ՛ հընար բընաւ ումեք, զցաւն ի նոցունց անցուցանել:
