Էջ:Petros Ghaphantsi, Verses (Պետրոս Ղափանցի, Բանաստեղծություններ).djvu/158

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Սիրել զեղբարս առի զպատուէր, յամենասուրբ կըտակաց
քոց,
Ես մախանօք անըզգայեալ, բորբոքեցի ի յիս հընոց.
Բոց նախանձուն ի վէր ելեալ, դիզարարդի որպէս ծըխոց,
Գընալ ըստ սուրբ քո հրամանի, ժամ մի ողջոյն ոչ՛ կարացի:


Անգամ անգամ ի յուշ բերեալ, ըզթիւ մեղացս ոչ՛ գըտանեմ,
Ի հեռանալս և ի փախչիլս, անդրէն ի նոյն առ մըտանեմ,
Մոլորէդոց համանմանեալ, ի վեր ի վայր զիս տատանեմ,
Տևել ժուժել ի մի վայրի, ժամ մի ողջոյն ոչ՛ կարացի:


Յագարակի այսր սւշխարհի, մըտի ի գարշ պաշտօն չընչին,
Պարկեշտութեամբ եղէ վերջին, իսկ ներհակօքն եմ առաջին.
Զի ի ներկայս և յապագայս, իմ նախատինքս այլ ոչ՛ ջընջին,
Զի ամփոփէդ զայս ի մըտի, ժամ մի ողջոյն ոչ կարացի:


Ի յայգուէ մինչ յերեկոյ ի գործ մարմնոյս պատաղեցայ,
Իսկ ըզներքնոյն անփոյթ եղեալ, մինչ ի վախճան դանդաղեցայ.
Այլ ի չարիս հըզօր գոյով, ես առօրին կատաղեցայ,
Սանձել պահել զիս ի կապի, ժամ մի ողջոյն ոչ՛ կարացի:


78


ԶՄԻ ՄԵՂԱՑ ՆԱԽԱՀԱՐՑՆ, ԱՅԺՄ Ի ՄԵԶ ԲԻԻՐ


ՅԱՆՑԱՆՔ


Մեղք ծընողաց իմոց ի յիս, եհաս յարբունս և զարգացաւ,
Յինէն ի յիս սնունդ ստեալ՝ գազանացաւ օրըստօրէ:
Յայնժամ փոքրիկ և այժմ է մեծ, զի գողն եղն ինձ աւազակ,
Առ նոքօք օձ, արդէն վիշապ և միաւորն՝ աստ գումարտակ.