Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԶԻ յետ լընլոյ ըզհասակ մեր քառից տասին,
Անդ բընութիւն հետագայից՝ ամաց տայ սին:
Չիք քոյ տեսեալ ներ դըժոխոց
Զսարսափելի սառնամանին,
Տե՛ս, արդ, զիարդ ծագեաց արևն,
Իսկոյն հալեաց սառն ամանին:
|
|
Են նոյնքն ի նոյնս՝ անհաւասարք,
Եւ նմանքն ի նմանս՝ են աննըմանք:
Մի՛ անհամիր, փութա՛ արագ,
է, իմ աղբիւր՝ ի համբերել,
Ապա թէ ոչ, անկարանալ՝
Ըզքեզ աղ բիւր՝ ի համ բերել:
|
|