Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Զպատուէր քո սուրբ, աչացըս ջուրբ,
Զոր ասացեր՝ թէ ըզքեզ լըւա՛
Արհամարեալ, խըցեալ ունկամբ,
Անգոսելով չարս ոչ լըւայ:
Արի՛, փութա՛ ի գործս քո, է՛ վեհեր,
Արի արանց նմանեաց դու և վե՛հ եր:
Բանըն բանիւ ըզբանաւորս ահացուցանէ,
Մըտաւորաց բանայ յայտնի, ահա՛ ցուցանէ:
Ախվայութեանց քանիցս եղեր նախանըկար,
Եւ ի նոյն վիշտ, ըստ իրաւանց, դու նա՜խ անկար:
|
|
