«Երգաբանի» տպագիր օրինակներից մեկում (Մատենադարան, հնատիպ գրքերի բաժին, № 186) պահպանվամ է հետնյալ ձեռագիր հիշատակագրությունը՝ «Արիք եղբարք, ելցաք այսօրի գոյնն է»: Պետք է կարծել, որ Գր. Օշականցու այս բանաստեղծութիւնը երգվել է Պ. Ղափանցու երգի եղանակով, և այդ փաստը հայտնի չի եղել հիշատակագրողին: Կամ գուցե Պ. Ղափանցու այս երգը հետագայում ստացել է նաև մի այլ եղանակ, որով երգվել է նաև Գր. Օշականցու վերոհիշյալ բանաստեղծութիւնը:
24
Ի ՄԵՐՁԻԼ ԳԱՐՆԱՆ
Խորադիր՝ «Երգ ի վերայ գարնան և դիտումն ի լամենակեցոյց անօրէնութիւն և յարութիւն փրկչին մերոյ Քրիստոսի», երկրորդ ամենաընդարձակ բանաստեղծութիւնն է (116 տող), բայց իր կարճ, հինգվանկանի տողերով, առանց հատածի և մանավանդ նմանահնչուն վերջընթեր բառախաղերով կամ վերջնահանգերով թեթևաշունչ է ու գեղեցկահնչուն:
Այս բանաստեղծութիւնը անուղղակիորեն հիշեցնում է Հովհաննես Թումանյանի «Դեղնած դաշտերին» սքանչելի երգի եղանակը (Ռոմանոս Մելիքլանի):
Հետևյալ քառատողը մեզ թելադրում է երգի հորինման ժամանակը:
|
Մեզ հայտնի թվակիր առաջին բանաստեղծութիւնն է: Գրված է
«Երգարանի» տպագրությունից 21 տարի առաջ: Կարելի է ենթադրել,
որ այս տաղը Պ. Ղափանցին գրել է էջմիածնում կամ իր ծննդավայրում,
համենայն դեպս՝ ո՛չ Պոլսում:
