Էջ:Petros Ghaphantsi, Verses (Պետրոս Ղափանցի, Բանաստեղծություններ).djvu/28

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Ի բանիլ քո յո՜յժ դանդաղեալ անագանիս,
Աճեալ փառօք՝ զարդըս լուսոյ ո՜չ ագանիս,
Ի նընջմանէդ մինչ ո՜չ փութով զարթուցանիս,
        Ես տատանեալ միշտ դեգերիմ՝ տարին բոլոր:

Ամպերն ելեալ յօվկիանոս մեծի ծովէն,
Ուղղեալ առ քեզ, գան ի ցօղել ի սուրբ հովէն,
Մինչ դու փըթթիս լամէնանոյշ գարնան զովէն,
        Ի վերայ քո հոգւով խայտամ՝ տարին բոլոր:

Թէ նըրբաբար աչօք մըտացդ ի յիս հայիս,
Հազար ամաց կարօտութիւն բարդեալ կայ յիս,
Զի լըրացաւ ի գալն ի յերգս ԻՄԱ բայիս,
        Թէ ախորժիս՝ յարևդ երդում տարին բոլոր:

4


ԶՎՇՏԱԿՐՈԻԹԵՆԷ ՀԱՅՐԵՆԵԱՑ ՄԵՐՈՑ,


Ի ԴԷՄՍ ԶԱՆԱԶԱՆԻՑ ՆՄԱՆՈՒԹԵԱՆՑ



Ի թանձրախիտ մայրեաց ի յոստոց տքնկոց,
Ի միջոյ վարսաւոր բողբոջեաւ ծառոց,
Հառաչմունք և գոչմունք գեղգեղեալ ողբոց,
Արդ լինին լըսելի յօդայնոց թըռչնոց.
Պարապէս ճախր առեալ գան հետ իրերաց,
Թև-թևով ծափ-ծափի տան՝ երամ-երամ: