Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Գեղգեղեալ գոչէ,
Կանչէ, հառաչէ
Պիւլպիւլն՝
Երամով իւրով:
Փութա՛ առ մեզ, նաղշուն կաքաւ,
Սարերն ամէն կանաչացաւ,
Զարդ ըզգեցեալ պայծառացաւ.
Յայդ լեռներէն ի վայր փութաս,
Յաւուրս գարնան պարեայ ցնծաս,
Նաղշուն ձագերով շուրջ կուգաս,
Արա՜գ-արա՜գ ոստոստելով,
Ծաղկանց վերայ թաւալելով,
Վասն ո՞յր թըռչիս,
Ընդէ՞ր փախչիս,
Կամ զի՞ թագչիս,
Կողկողալով ձայն արձակես,
Շախղըղա՜, շախղըղա՜, շախղըղա՜:
Մի՜շտ հառաչես ու կարկաչես:
Ոսկիափայլ փետուր քոյին՝
Զանազան գունով շողշողին,
Որպէս ըզլոյս բոլորովին.
Յայդ լեռներէն ի վայր փութաս,
|
|
