Ի ՄՈՒՏՆ ԳԱՐՆԱՆ, ՀՐԱԻԻՐՈԻՄՆ ԽՆԴՈԻԹԵԱՆ
ԵԻ ԶԱՐԹՉԻԼՆ Ի ՔՆՈՅ ԼՈԻՍՆԱՀԱԻՈՅՆ
Ո՜հ, ի գալ գարնան այգիքն ամէն բերկրեցան,
Զա՛րդ ըզգեցեալ բերկրեցան, ո՜հ,
Թռչունքն ամէն երամ-երամ գա՛ն սիրով, գա՛ն,
Գա՛ն սիրով, գա՛ն, ո՜հ:
Ա՜հ, արի՛ պիւլպիւլ, փութա՜ յայգին խայտալով,
Ընթա՛, սէ՜ր իմ, խայտալով, ո՜հ,
Սինչդեռ հընչէ առաւօտեանն հո՜վ, սէ՜ր իմ, հո՜վ,
Հո՜վ, սէ՜ր իմ, հո՜վ, ո՜հ:
Ա՜հ, ձայն քո զարթոյց զիս ի քընոյ և յարոյց,
Որոտացեալ զիս յարոյց, ո՜հ,
Պաղատողիս, արդէն, ըզքեզ ցո՜յց, սէր իմ, ցո՜յց,
Ցո՜յց, սէ՜ր իմ, ցո՜յց, ո՜հ:
Ա՜հ, ճիչ բառնալով աղաղակես զօրն ի բուն,
Հանդիսացեալ զօրն ի բուն, ո՜հ,
Հերքես ի քէն ըզհանգըստեան քո՜ւն, սէ՜ր իմ, քո՜ւ՛ն,
Քո՜ւն, սէր իմ, քո՜ւն, ո՜հ:
Ո՜հ, րամեալ ի մի զթերթըս վարդից հաւաքես,
Բարդեալ առ քեզ հաւաքես, ո՜հ,
Բոլորեալ կազմես օթարան քեզ, սէ՜ր իմ, քե՜զ,
Քե՜զ, սէ՛ր իմ, քե՜զ, ո՜հ:
