Շըրջելով, հայելով յայգիսն ամննայն,
Ո՜չ գըտի ըզվարդն իմ, մընացի ունայն,
Ի սագ և յարտասուս կամ համանգամայն.
Ի՛մ սիրուն մանուշակ,
Լե՜ր ինձ աւետակ,
Բոցով և հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա՛ բան զիմ վարդէն,
Յարո՛ զիս արդէն:
Ասա՛ դու իմ վարդիս՝ սէրդ է լալագին,
Ցաւքըն նորին, նորին ի յամել քոյին,
Ջողջոյն առեալ դարձի՜ր ըշտապով յայգին.
Ի՜մ սիրուն մանուշակ,
Լե՜ր ինձ աւետակ,
Բոցով և հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա՛ բան զիմ վարդէն,
Յարո՜ զիս արդէն:
16
ԴԱՐՁԵԱԼ ԶՎԱՐԴԷ...
Յամէ քամին հարաւոյ և անագանի,
Ըզսգակրօնս և մոռացօնս ետ վաղվաղակի,
Ո՜չ յիշէ ըզխղճութիւնս իմ յաճախակի,
Ի տապոյ նորին սիրոյ՝ հոգիս պապակի.