Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հիւսիսն յարուցեալ՝ տարամերժեցաւ,
Հողմըն հարաւոյ առ մեզ շըրջեցաւ,
Գոյնըզգոյն ծաղկօք դաշտերըն լըցաւ,
Մի՛ լար, է՜յ, գերի՛,
ԶօրԷն անճառի,
Արի՛, ե՛կ, արի՛։
Տունկըն վարդենւոյդ, ահա՛ դալարի,
Եւ զօրէն լուսոյ, գեղով վառվառի,
Կոկոնքըն նըման մարգարտաշարի.
Մի՛ լար, Է՜յ, գերի՛,
Զօրէն անճարի,
Արի՛, ե՛կ, արի՛։
Երկինքն որոտայ, ամպերըն ցօղեն,
Շաղերն ի գըլուխս ծաղկանց շողշողեն,
Այնու ուռճացեալ, լուսով փողփողեն.
Մի՛ լար, է՜յ, գերի՛,
Զօրէն անճարի,
Արի՛, ե՛կ, արի՛։
Ծիծաղս ոլորեալ ջըրերն ընթանան,
Յորոց ոյժ առեալ՝ ծաղկունք զօրանան,
Թըռչունքըն պարեն և ուրախանան.
Մի՛ լար, է՜յ, գերի՛,
Ջօրէն անճարի,
Արի՛, ե՛կ, արի՛։
|
|
