Էջ:Petros Ghaphantsi, Verses (Պետրոս Ղափանցի, Բանաստեղծություններ).djvu/98

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Աղաչանօք արժանաւոր քամ փեսային,
Ի խաւարէ ըզմեզ ի լոյս առ կոչողին,
Հարսն անարատ, մի՛ թողուցուս մեկնիլ բնաւին,
Այլ պահեսցե՛ս անմեկնելի գըթով քոյէն:


31


ԶՍՐԲՈՅ ԹԱՐԳՄԱՆՉԱՑՆ ՄԵՐՈՑ


ԵԻ ԲԱԶՄԵՐԱԽՏ ՀԱՐՑՆ ԵՐՋԱՆԿԱՑ


Հաւոյն մեծի համանըման, ծընօղք ազգիս ասքանազեան,
Եւ կրըկնակի արեգակունք հոգաց մերոց ի խոր մըթան,
Անգիտութեան գիշերն ի ձէնջ իսպառ եղև հալածական,
Եւ խաւարուտք լուսաւորեալք՝ նոր ի նորոլ պայծառացան:

Ըզկարգ, ըզձև և ըզտեսակ՝ բարօրութեան ի Հայաստան,
Հաստատեցիք տնօրինաբար՝ գուն գործելով մինչ ի վախճան.
Համբաւ բարեացն ի ձէնջ եհաս առ արքունիսն ի Յունաստան,
Առ որ սուրբ հարքն ընդ իշխանաց ուրախ եղեն և բերկրեցան:

Աստուածակիր սուրբ թարգմանիչք և խաչազարդ ամոլք հայոց,
Հնզաքայլուն ջուրք վըտակաց և քաղցրալուր հընչմունք գետոց,
Դուք արշալոյսք մեզ ներհեղիչք, լըւարթարար ընտիր ցօղոց,
Ի հնութենէ նոր նորոգիչք՝ պայծառ զարդուք աստուածայնոց: