Այս էջը հաստատված է
վստահություն ենք ունեցել հայոց դեռ անմշակ, աղքատ գրական լեզուն վեպիի լեզու դարձնելու և մեր աշխատությունների մեջ պահպանել ենք մեզ հատուկ ինքնուրույնությունը։
Իբրև մի նոր ուղղության կարապետ, շատ բնական էր, որ մենք պետք է թշնամիներ և նախանձորդներ վաստակեինք։ Եվ վաստակեցինք…
Շատ գործել և սակավ խոսել,— միշտ այս է եղել մեր կյանքի կանոնը… Թող ներվի մեզ, որ այս անգամ մեղանչեցինք մեր սովորական համեստության դեմ։