Էջ:Raffi, Collected works, vol. 10 (Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հատոր 10-րդ).djvu/321

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

և անտառների մեջ: Աբաս-Միրջան, Պարսկաստանի այդ հայրենասերում թագաժառանգը, Ղարաբաղի ռուսաց զորքերով գրավելը վեբաբերում էր ոչ այնքան ռուս զինվորների հաղթական սվիններին, որքան հայերի գործակցությանը հօգուտ ռուսների (և իրավ, ռուսներ Ղարաբաղ տիրելու համար ամենևին արյուն չէին թափել). Այդ էր պաճառը, որ նա կամենում էր պատժեր հայրին, որոնք, նրա կարծիքով, դավաճանել էին Պարսկաստանի և անտառների մեջ: Աբաս-Միրզան, Պարսկստանի այդ հայենասեր թագ աժառանգը, Ղարաբաղի ռուսանց զորքերով գրավելը վեբաբերում էր ոչ այնքան ռուս զինվորների հաղթական սվիններին, որքան հայերի գործակցությունը հօգուտ ռուսների (և իրավ, ռուսներ Ղարաբաղը տիրելու համար ամենևին արյուն չէին թափել). Այդ էր պատճառը, որ նա կամենում էր պատժեր հայրերին, որոնք, նրա կարծիքով, դավաճանել էին Պարսկտանի դարևոր հպարտակություն դեմ: Աբաս-Միրզայի բարկությունն ամոքելու համար և հայ ժողովըրդի նրա վրեժխնդրությունից ազատելու համար ծերունի Սարգիս միտոպոլիտը մեր առեց իր հետ Ջրաբերդի իշխող Մելիքվանի Աթաբեկյանին և Գյուլիստանի իշխող Մելիք-Հոսեփ 11, Մելիք-Բեգլարյանին, և երեքը միասին գնացին Աբաս-Միրզայի մոտ: Պարսից թագաժառանգն ընդունեց նրանց Խան-քենդի գյուղում, որը գտնվում է Շուշի բերդից մի քանի վերստ հեռավորության վրա: Ծերունի միտրոպոլիտը իր արտասունքով և Մելիք-Վնին իր պերճախոսությամբ կարողացան ոչ միայն ամոքել թանգաժառանգի բարկությանը, այլ արժանացան նրա առանձին