Jump to content

Էջ:Raffi, Collected works, vol. 4 (Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/410

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Մարոն լվացել և փաթաթել էր իր վերքը, երբ ես մոտեցա նրան։

— Գիտե՞ս ով էր այն աղջիկը,— հարցրեց նա։

— Գյուլին։ Այդ աղջիկը գնում էր կախարդի մոտ, որ նրա թիլիսմաներով գրավե իր սիրականին։

— Ո՞վ ասաց քեզ։ Դու արդեն նրա անունն էլ գիտես․․․

— Նա ինքն ասաց։

— Բայց դու, Ֆարհատ, բավականին սիլի-բիլի արեցիր նրա հետ․․․ Շա՜տ խորամանկ ես․․․

— Դրուստն ասեմ, ինձ շատ դուր եկավ Գյուլին։

— Նրա համար, որ իմ մատը կտրեց, հա՞։

Մարոյի աչքերում ցոլաց նախանձի կայծը։

— Դրա համար չէ։ Նա սիրուն աղջիկ է։

— Սարսա՜ղ․․․

— Ես քեզ ուզեցի բարկացնել, Մարո։

— Առանց դրան էլ բարկացած եմ։

— Ի՞նձ վրա։

— Հա՛։ Ինչո՞ւ չթողեցիր սատկեցնեի նրան։

— Գիտե՞ս ինչ կանեին քեզ քրդերը։

— Կսպանեին։ Թող սպանեին։ Մի օր պիտի մեռնեմ, բոլորը մեկ է։

— Հետո ես կմնայի առանց Մարոյի։

Նա ոչինչ չպատասխանեց և րոպեական լռությունից հետո հարցրուց․

— Հասոն ի՞նչ ասաց։

Ես պատասխանեցի, թե Հասոն համաձայնեցավ մեր ուխտագնացության համար, միայն ասաց, որ Խաթունին պետք է մեզ հետ տանենք։ Ես հարցրի, արդյոք ձեռքի վերքն արգելք չէ՞ր լինի։

— Այդ ոչինչ, կտրածը շատ չէ,— պատասխանեց նա։— Ո՞րտեղից պատահեց այն անիծածը։ Գիշերը վատ երազ էի տեսել, հիմա կատարվեց։

— Նա գնում էր կախարդի մոտ իր սիրականի համար թիլիսման գրել տալու։

— Հո՜ղը նրա գլխին, նրա հայրը քրդերի մեծավորն է, բայց ինքը սիրում է մի աղքատ որսորդի, նրա համար միայն, որ այն տղան լավ խաղ է ասում և սիրուն աչքեր ունի։

— Ի՞նչպես եղավ, որ դու եկար այստեղ և հանդիպեցար նրան։