— Շատ լավ,— համաձայնվում է Փարիշանը և սկսում է մատը մի առ մի դնել բանալիների վրա, ասելով.— ահա այդ մեծ դռան բանալին է, այդ փոքր դռան բանալին է, այդ միջին դռան բանալին է, այդ դրսի դռան բանալին է, և մյուսներն էլ այդ կարգով:
— Ես տարա, ես տարա,— բացականչում է Ասկար ամին, ուրախությունից վեր-վեր թռչելով։— Ոչ մեկը չկարողացար գիտենալ։
— Ինչպե՞ս չկարողացա, — պատասխանում է Փարիշանը չկոտրվելով.— ապա դու իմ սխալները ցույց տուր, տեսնեմ։
— Այս րոպեիս ցույց կտամ,— ասում է Ասկար ամին և սկսում է մի առ մի ցույց տալ, թե որ բանալին որ դռանն է պատկանում, մինչև հասնում է երկու բանալիի։— Դրանցից մեկը, ասում է, զենքերի պահեստի բանալին է, իսկ մյուսը` նրա բակի դռան բանալին է:
Փարիշանը մտքումը նշանակում է այդ երկու բանալիները, իսկ ծերունին շարունակում է մնացածները ցույց տալ։
— Հիմա տեսա՞ր, որ տարված ես,— ասում է ծերունին դառնալով դեպի Փարիշանը.— հիմա տուր տարած գրազս։
— Ինչ տամ, իհարկե, դու կարող ես գիտենալ, իսկ ես չեմ կարող,— ասում է Փարիշանը, նրան ավելի գռգռելով։ — Քո բանալիներն են, քո ձեռքումն են մաշվել, ես ո՞րտեղից պիտի գիտենամ։
— Դե, լավ է, անաստված, մի տանջիր ինձ,— ասում է Ասկար ամին աղաչելով.— խո տարել եմ, էլ ի՞նչ խոսք ունես։ Թե ուզում ես, այն տասը ոսկին էլ կտամ, որ խոստացա։
— Լավ, տուր,— ասում է Փարիշանը, ոչ թե ոսկիները ստանալու ցանկությունով, այլ որ մի առիթ գտնե նրան սենյակից հեռացնելու, որովհետև գիտեր, որ ոսկիները իր սանդուխանայում[1] պահած ունի։
Ծերունու ընդունարանից մի այլ դուռ բացվում էր դեպի փոքրիկ սանդուխանան. նա մտնում է այնտեղ ոսկիները բերելու համար: Փարիշանը այդ միջոցին, օգուտ քաղելով նրա բացակայությունից, վեր է առնում նշանակած բանալիները և թաքցնում իր գրպանում։ Երբ հայտնվում է ծերունին, ոսկիները բռնած ձեռքում, Փարիշանը ասում է նրան.
- ↑ Սանդուխանա նշանակում է պահեստի տեղ, ուր առհասարակ պահում են սնդուկներ, թանկագին իրեղեններ:
