Էջ:Raphael Patkanian, Collected works (II).djvu/211

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է


Տանտիլիկի պէս ման֊ման՝
Քաղաքին հետ կըխաղամ,
Հէմ ստակներուն տէր կ'լամ,
Դէմ կեցօղին կըպատռիմ,
Կօրծն, անունը կաճըռիմ,
Հէմ տէր իմ ես, հէմ աղա,
Ինծի հետ չի լալ շախա.

Տիզի պէս ծեզ կըպած իմ,
Արուններըտ կըծըծիմ.
Ծեզի տայմա կըխեւցնում,
Գէշը թէօյֆէ կըցուցնում.
Ինչ պան ալ անիք աղէկ,
Ալայն կըզըրչիմ մէկ մէկ։

Պապուկ աղան չի մեռաւ,
Մէչըս յարութիւն առաւ,
Օյինները Խալիպին
Կօլօխներուտ կըպերիմ։

Համը առէք պուտուղին
Ճիզվիթական ուսումին.
Զէրէ վարպետ ճիզվիթի
Խրատին մուխայէթ էի.
Ի՞նչ ուփռավ, ի նչ կօլօվա,
Ե՛ս իմ քաղաքիս աղա.
Չէ՞ք հաւատալ ասածըս,
Աղէկ տեսիք արածըս,
Հէմ ուփռավ, հէմ կօլօվան
Իմ տուտուկով կըխաղան։
Սեմինարին կըմօրթեմ,
Արուեստական կըխօրթեմ,
Արուեստական կըմօրթեմ,
Սեմինարին կըխօրթեմ։
Սեւը ճերմակ կըցուցնում,
Ճերմակը սեւ կըճանչցնում.
Ասպէս քաղաք ման պէրի
Հաշվէ տասնըմէկ տարի.
Տայա տէյէմիշ չարիք,
Միամի՛տ Նախչըւանցիք,