Jump to content

Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 7.djvu/227

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ՈՍԿԱՆ. (Ութ տարվա մեջ ծերացել է): Սատկած լինեի ավելի լավ կլիներ ինձ համար, քան թե արթուն։ Հը՞մ, ի՞նչ է պատահել, որ ուրախ ես։


ՇՈՒՇԱՆ. Կասեմ, համբերիր, լավ բան է պատահել։

ՈՍԿԱՆ. (Դառը ծաղրով): Լավ բան, լավ բան։ Ի՞նչ լավ բան կարող է լինել, քանի որ այստեղս (Ցույց է տալիս կոկորդը): չորացել է։

ՇՈՒՇԱՆ. Շուտով կթրջես, այսօր, կարող ես։ Եթե հյուրեր գան, մարդավարի ընդունիր։ (Շտապով գնում է խորքի դռներով):

ՏԵՍԻԼ 6

ՈՍԿԱՆ մենակ, հետո ՍՈՆԱ

ՈՍԿԱՆ. (Մենակ): Ի՞նչ, հյուրե՞ր։ (Սկսում է դես ու դեն նայելով ինչ-nր փնտրել: Թախտի սոսկից դուրս է բերում մի զույգ չմուշկներ, նայում է արհամարհանքով, ետ շըպըրտում: Ուզում է սնդուկը բանալ, փակ է, բարկանում է): Չկա, բան չկա։


ՍՈՆԱ. (Գալիս է ձախ կողմի դռներով նոր արխալուղ հագած, կոճակները կապելով): Բարով, հայրիկ։ (Վերցնում է պատերի տակից հին մինդարները, դնում է թախտի վրա, փոխարենը նորերը գցում, վերցնելով թախտի վրայից):

ՈՍԿԱՆ. Բարով, բարով։ Այդ ի՞նչ է, նոր արխալո՞ւղ ես հագել։

ՍՈՆԱ. Այո, հայրիկ։

ՈՍԿԱՆ. Լավ է, լավ է, սազում է։ Պետք է շնորհավորել, Սոնա չէ՞։

ՍՈՆԱ. Շնորհակալ եմ, հայրիկ։

ՈՍԿԱՆ. Բա, այդպես չոր ու ցամա՞ք։

ՍՈՆԱ. Ի՞նչ ես ուզում, հայրիկ։

ՈՍԿԱՆ. (Մատը զարկում է իր կոկորդին): Ա՛յ։

ՍՈՆԱ. (Ծիծաղելով): Չունիմ, հայրիկ, չունիմ դրանից։

ՈՍԿԱՆ. Գիտեմ որ չունես, բայց փող կունենաս։