Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Նախկին օրեր, կանա՛չ օրեր,
Ինչո՞ւ այդպես շուտ անցաք.
Ո՜հ, մանկության ոսկի ժամեր,
Ինձ քաղցր է ձեր հիշատակ։
5
Դուք գնացիք, ինձ բացվեցավ
Նոր ասպարեզ մտածության
Շղթայի ձայնն ականջս հասավ,
Իմ բեռներըս ծանրացան:
Դուրս վազեցի լայն հրապարակ,
10
Ազատության սուրբ դրոշով.
«Կորուստ չարին», իբր նահատակ
Ձայն տվեցի գոռալով։
Հայաստանի խեղճ վիճակին
Ես ցանկացա զոհ լինել.
15
Հոգի և կյանք նոր սերընդին
Ես կամեցա քարոզել։
Ազգայնություն, ազգայնություն՝
Ասել նորան բարձրաձայն.
|
|
