Քաղցըր Բամբիռով այստեղ Վիպասանք՝
Այդ մեծ սոխակներ հին Հայաստանի,
Երգեցին Հայի և՛ փառք, և՛ պարծանք,
Եվ հաղթանակներ թագավորների։ 5
Այդ վայրենացած քարանձավներում,
Ուր այժմ միայն բուեր են կենում,
Լսվում էր թնդյուն կորով նետերի
Հայոց մեծափառ, դյուցազն Մեծերի։
Ա՛հ, օրեր գնացիք, և այդ խորշերին 10
Մնաց մի տխուր տպավորություն...
Նոքա հիշեցին յուրյանց ցանկային...
Բայց ձմեռն փլեց, ծածկվեցավ գարուն։
II
Այդ լուռ տեղերում կարող եք կարծել,
Որ դեռ չէ անցել մարդկություն համար 15
Դյութական դարը, և չե՛ն առասպել
Առասպելները, որ հրաշաբար
Ավանդեցին մեզ անցածի մարդիկ,
Երբ գերբնական երևույթներով
Երևան եկան հազարավոր Դիք, 20
Որոնց պաշտեցի ն երկյուղած սրտով։
