Դու միայն, դո՛ւ, սրտիս, հոգվույ, կես՝ Նըժիկ,
Դու սևի՛ր, դու նըստիր մոտ, լա՛ց անուշիկ.
Մինչև մեծնա մեր Զավեն.
Յաչքէն, ձեռքևն ու սրտեն
Ելնե երկրորդ քեզ Փառեն... —
Ար՝ ե՛կ հիմիկ կարմրուկ բամբռիկ իմ սիրուն,
Առջին վերջին խաղ իմ խամրած մատներուն.
Դեռ երգ մունիմ, դեռ շունչ մունիմ, ունիմ սեր.
Զամեն՝ հավսար հայ հայրենյացս իմ տըվեր:...
Ջամբռի՜կ, Փառեն կու մեռնի.
Ապրի՛ն սեր ու երգ հայրենի.
Ջամբռի՜կ, մընա՛մք կենդանի։