495 Ասմաթի այցն հաճո էր ինձ, հույս էր տալիս քրոջ նման։ Երբ կարդացի նամակը ես—տվեց ապա ապարանջան. Թևիս հագա և բաց արի գլխիս ծածկած խավունն իսկույն, Որ սև գույնի բանվածք էր մի՝ ինչ որ նյութից մի հաստատուն»։