Jump to content

Էջ:Tsaghkepunj.djvu/111

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Քաղցր խոսք ասավ։
Ու ճարը կտրած
Նա մի առավոտ՝
Վեր կացավ գնաց
Քաջ աքլորի մոտ։
Գնաց ամեն բան
Համ պատմեց նրան,
Համ խնդրեց, որ գա
Իրեն օգնության։
Աքաղաղը լսեց
Ու պատասխանեց.
— «Ծուղ-րու-ղու...
Այ քիրացեղ թխսամեր,
Ես քեզ հետ եմ, քեզ ընկեր.
Գնա՜, բադին էլ պատմի,
Թող նա էլ գա մեզ օգնի.
Որ երեքով միասին՝
Մի լավ ծեծենք բազեին»։
Ու թուխսը հասավ,
Բադին էլ ասավ.
— Ա՜յ Շորոր մոքիր,
Խնդրեմ ինձ օգնիր,—
Դ՛ու էլ մի մեր ես,
Ձագերի տեր ես,
Բազեն անիրավ՝
Ճուտերս տարավ։
Օգն՛ր ինձ, խնդրեմ,
Գեթ մինն ազատեմ,
էն քաջ աքլորն էլ
Խոստացավ օգնել:
— «Ղա՜, ղա՜, ղա՜ ...
Լավ, լավ, լավ...
(բադն էսպես ասավ.)
Հավիկ-մարիկ ջան,
Քանի շատ լինենք՝