Էջ:Tsaghkepunj.djvu/112

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Շուտ կհաղթենք մենք
էն չար բազեին,
էն գող բազեին...
Շուտ արա՛ գնա՛,
Սագին էլ ասա»։
Ու թուխսը հասավ,
Սագին էլ ասավ.
— Ա՜յ ճերմակ հոքիր,
Խնդրեմ ինձ օգնիր.
Դո՛ւ էլ մի մեր ես,
Ձագերի տեր ես
Բազեն անիրավ՝
Ճուտերս տարավ։
Օգնիր ինձ խնդրեմ,
Գեթ մինն ազատեմ.
Սուլթան աքլորը, Շորոր մոքիրը մեզ հետ
կլինեն
— «Ղո՜ւ, ղո՜ւ, ղո՜ւ....
Լավ, լավ լավ,—
(սագն էսպես ասավ).
— Հավիկ-մարիկ ջան,
Քանի շատ լինենք՝
Շուտ կհաղթենք մենք
էն չար բազեին,
էն գող բազեին.
Դե գնա՜, ասա՜
Մեր հնդուհավին,
Ասա, նա էլ գա,
Հասնի մեր կռվին»։
Ու թուխսը հասավ
Հնդուհավի մոտ,
Նրան էլ ասավ
Իր խոսքը վշտոտ.—
— Ա՜յ Հնդու խնամի,
Խնդրեմ ինձ օգնի.—
Դո՛ւ էլ մի մեր ես,