Էջ:Tsaghkepunj.djvu/16

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

— ա՜ ո՛ւ, ա՜ ո՛ւ...
Սեկ էլ ոռնում ու վայ տալի՝
— Ո՜ւ... աո՜ւ, ո՜ւ աո՜ւ...


ՃՉԱՊԱՏԱՌ ՆԱՆԸ


Գող աղվեսը մի իրիկուն՝
Հավանոցն էր մտել թաքուն.
Աղվե՜ս ու հա՜վ... փուչ կենդանին՝
Մի հատ ճուտ չէր թողել նանին։

Մեկին գզել, մյուսին բամփել
Մեկին խեղդել՝ փորն էր լափել.
Եվ էսպես նա չորս ու բոլոր՝
Չէր խնայել հավ ու աքլոր։

Պառավ նանը ճչապատառ,
Առավոտվա բարի լուսին,
Վայ էր տալի ու անդադար՝
Անիծում էր գող աղվեսին.

— Աղվե՜ս, մաղվե՜ս,
Ցցից կախվես,
Այ գող աղվես...
էս ի՞նչ օյին եկար ինձ դու,
Վա՜յ-վա՜յ-վա՜յ-վա՜յ,
Այ գրողի փայ։

Ես քեզ համար թուխսը դրի,
Ճուտ հանեցի,
Պահպանեցի,
Ղիմիշ չարի հավ ու ճվի,
Որ գնաս-գաս
Ինձ վնաս տա՜ս...