15
Որ հոսում են քրտինքի նման
Աշխամ է, տանում է քամին
Ու խառնում է նրանց — իրար։
Եվ մի՞թե դո{րհի երեսն ի վայր —
Ու սրբոււք չգիտեք, 20
Որ ամեն մի անհայտ բանվոր,
Որ ձեռքով իր երկաթ է կռում -
Հազա՜ր պոեմներ ունի
Իր հուժկու, երկաթ Թոքերում։
Չգխոե'ք... 25
Իմացե՛ք հիմա։
Ականջներդ — Լայն — բացե՛ք,—
— Ուրիշ հանճարներ չկան
Աշխարհում — նրանցից բացի՛։
Եվ գիտե՞ք, թե ինչե՞ր են երգել, 30
Ինչե՜ր են ստեղծել նրանք —
Ինչպիսի՜ պողպատե երգեր,
Ինչպիսի՞ եռանդ ու կրակ․․․
Երգել են —
Եվ երգը նրանց, 35
Դարերի սարսափից անահ—
Կանգնել է՝ վիթխարի, հաստատ,
Նրանց երգը —
Աշխարհը—
ահա՛։
40
Աշխարհը —
Քաղաքները բոլոր,
ճամփաները, փոշոտ խճուղին,—
