Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 2 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/141

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Աշխարհի այն ահեղ օրերին,
460 Աշխարհի ճամփեցի մեջտեղում,
Ուր եղել էր հին Նայիրին —
Կանգնել էր — խանութպան Համոն։

Կանգնել էր խանութի առաջ,
Նայիրի պես «հզոր», «անսասան» —
465 Գնացել էր արյունոտ ռազմադաշտ
Համազասպը՝ «քաջ ջանբեզար»։

Իսկ նրանց երկուսի մեջտեղում,
Ակնոցը նայիրյան քթին՝
Կանգնել էր վարժապետ Սողոն՝
470 Նայիրի հարազատ որդին։

Դարերի մշուշից ելած,
Ձեռքին՝ հնամյա մի նետ —
Դարերի մշուշի վրա
Գրում էր՝ «Վ ե ց վ ի լ ա յ ե թ...»։

475 Ո՞նց իմանար Սողոն,
Կամ «ղարիբ», «գաղթական» մշեցին՝
Թե ինչո՞ւ Կարպատներն առան
Ու Ռեյմսի տաճարն այրեցին։

Է՛ն էլ նա հազիվ հասկացավ,
480 Որ երբ ռուսը քաշվեց Վանա —
Ուզեց, որ երկրի երեսին
«Խայու անուն չմնա․․․»։

Ողբալով Նայիրին հարազատ,
Աշխարհի ճամփեքի միջում —
485 Վարժապետ Սողոն հուսահատ
Հարցնում էր՝ «Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ...»։