Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 2 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/143

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Գլխի տեղ — հսկա մի բերան,
Գլխի տակ — անսահման մի փոր,—
515 Կանգնում էր դիերի վրա,
Խմում էր արյունը բոսոր։

Հագել էր — պուրպո՛ւր, ոսկի՜,
Շողո՜ւմ էր արևի ներքո.
Ժպիտը ճարպոտ երեսին`
520 Արշավում էր հաղթական երգով։

Եվ նրա երգին գերի,
Բաղդադից մինչև Լիոն,
Արնաքամ զարնվում էին
Զորքերը` միլիոն֊միլիոն...
525 . . . . .

Արնաքամ կռիվն այս ահեղ
Վերջ պիտի չունենար գուցե,
Թե բանակը մեր ետ չնայեր,
Չկանչեր` կանգևեցե՜ք, կանգևեցե՜ք...

530 Բանակը։
Բանակում մարդիկ,
Որ ուրի'շ պայքարի սովոր`
Կանչեցին ուրի՜շ մի մարտի
Բանակները այն ահավոր։

535 Կանչեցին ու դարձան իրանց՝
Ստեպները անծայր ու լեն,
Վառեցին դաշտերի վրա
Մրրիկներ ահեղ, հրեղեն։