Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 2 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/184

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

XIV



Ման էր գալիս էսպես քաղցած
Սաքոն էդ մեծ քաղքի մեջին։
Ու մի օր էլ ասին՝ հեռվանց
180 Մարդ է գալիս — «ընկեր Լենին»։
Ասին՝ ինչքան աշխատավոր,
Ինչքան բանվոր, ռանչպար որ կա -
էդ բոլորի մեծն է Լենին,
էդ բոլորի առաջնորդը։
185 Ինչ բանվոր կար էդ մեծ քաղքում
Դիփը վակզալ գնաց, որ էն
Լենին ասած ընկեր մարդուն
Պատիվ բռնեն, դիմավորեն...

XV



Ելավ ինքն էլ գնաց վակզալ։
190 Առաջ անցավ սալդաթ Սաքոն:
Էդ սհաթին պոեզն էկավ,
Պոեզի մեջ քսան վագոն։
Ու դուրս էկավ ընկեր Լենին,
Բանվոր խալխը տվավ ուռա։
195 Սաքոն խառնեց նրանց ձենին
Ըռանչպարի ձենը իրա։
Ու երբ մի քիչ ձենը կտրավ —
Խոսեց Լենին ժողովրդին,
Ու ետ էնպես խոսքեր ասավ,
200 Որ ջուր խմեց դիփի սրտից։

XVI



Մինչև հիմի, ասավ Լենին,
Աղի համար կռիվ արիք,
Հիմի վախտն է, որ ձեր սվին
Շուռ տաք էլ ետ՝ դեմ տաք ազին։