Դիմել է մուժիկն ուրիշի —
Ասել ենճ չի՛ք։
Դե նա էլ — եկել է Իլյիչին։
105
Ծիծաղում է քահ֊քահ Իլյիչը։
Խորամանկ խինդ է աչքերում։
Բոթում է մուժիկին,
Հետո —
Վերցնում է մի թուղթ, 110
Գրում է.—
«Ում որ հարկն է.
Տալ մուժիկին մի զույգ կոշիկ»:
— Էխ֊է՜խ, մուժիկ....
Վերցնում է մուժիկը գլխարկը, 115
Հեռանում է՝ հանելով փոշի։ —
III
Կարմիր գծից անդին —
Թշնամիներ անթիվ։
Ու հեռախոսը ֆրոնտից
Հազում է — 120
Շիֆր։
Ու նորից նստել է Իլյիչը,
Կարդում է, կարգադրում, գրում։
Թռչում է ժամանակը.
Ժամանակը քիչ է։ 125
Ու սեղմել է նորից մեր Իլյիչը
Իր ուղեղը՝ ծանրածանր բռունցք։
