Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 2 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/211

IV

Գիշեր է։
Քնել է Տրապիզոնը։
Չի հաչում անգամ մի շուն․
Ոստիկանը միայն, ինչպես շունը՝
135 Արթուն է.
Հսկում է փողոցում։
Սրթսրթում են սև սոսիները,
Փսփսում են ասես խավարին,
Որ թեկուզ Տրապիզոնը քնել է,
140 Բայց ահա — արթուն է Ալին։

Գողեգող գնում է Ալին
Պատերի տակով դեպի մութը։
Գողեգող գնում է Ալին —
Դեպի ո՞ւր․
145 — Լոկ ինքը գիտե՛։

Մոտենում է ահա կամացուկ
Մի շենքի։
Կորած խավարում՝
Ցուցանակ կա այնտեղ մի ծուռ․․․
150 Նկարած է վրան —

Նա գիտե —

Հասարակ —

ՄԱՆԳԱՂ ՈՒ ՄՈՒՐՃ։

Շրջում է այդտեղ գողեգող
155 Ոստիկանը՝ խեթ ու տռուզ։
Կոչվում է շենքը քաղաքում —

«ԿՈՆՍՈՒԼԱՏ ՌՈՒՍ»։