Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ընկեր Մուստաֆա Սուրիու
և ընկերների հիշատակին
I
Լեգենդ է,
Բայց խո՛ր ու հատու։
Ձին,
Բարձած արծաթե թամբով՝
5
Քշե՜լ է սուլթան Ֆաթին
Ու հասել է այստեղ —
Ստամբոլ։
Քշել է հուր ձին դեպի դարը,
Մտել է Այա֊Սոֆիա՛,
10
Ինչպես մահը՝ դաժան ու ահեղ,
Ինչպես մահը՝ միակ։
Զարկել է սուրը մարմարին —
Ճեղքել է սյունը։
Եվ —
15
Նայի՛ր.
Անցել են դարե՜ր, դարե՜ր,
Իսկ իր կամքը դեռ խոսում ու հուզում է։
|
|