Եվ բերեցին ահա, շրջապատած,
Մեր զինկոմին՝ տկլոր, որպես մորութ։ 250
Նա քայլում էր հաստատ, գլուխը բարձր,
Կարմիր դրոշ ուներ կարծես բռնած
Իր կապույտ, իր լուրթ աչքերում։
Կախաղանի ներքև
Դրված էր մի արկղ։ 255
Սապոնի էր՝ վրան գրած «Բոդլո»։
Նա բարձրացավ վրան՝
Բա՜րձր, բարձր.—
Օ, ինձ այնպես թվաց, թե շուռ կտա հիմա
Երկրագունդը ոտով։
260
Նա նայեց այդպես իրա շուրջը՝
Հայացքը որպես գերանդի։
Ու գլխատեց կարծես նա հայացքով իր այդ —
թշնամական վաշտեր ու բանակներ անթիվ։
Ուզեց ինձ էլ հանկարծ 265
Կարծես հնձի։
Հասկանո՞ւմ եք՝
Նա
Նայում էր -
Ինձ 270
Եվ ճանաչե՞ց արդյոք,
Հասկացա՞վ,
Հասկացա՞վ արդյոք, որ հայացքը
Կախաղան էր՝ իմ դեմ ահազարհուր կեցած։
Բայց չտեսա էլ ես։ 275
Էլ չիմացա։
Երբ նայեցի հետո՝ նրա դին
Արդեն կախված էր ցած։