Ինչ որ եղավ հետո Ես ոնց ասեմ․․․
186—189 Փոխեցի շորերս, Փողոց ելա: Ու քայլեցի մթամ,— ոնց որ կատու Արյունը հոսում էր քաղաքում, ոնց որ սելավ։ 191 Խուզարկեցին վրես։ 198—200 Ինձ էչ խաոնած նրանց՝ դաշտը քշին։ ճամփին նայում էի Շուրջս Ուշիմ: 207—210 Հիմի դիակ դարձած, Ցիրուցան * ՛էշելոններ մսի: Սակայն էդ էլ ոշի'նշ: — Կայարանին մոտիկ 212—218 Ցուցանակի նման ցցված էր նա էնտեղ4 Ջ«ւյգ սյուների, Ո&յ ПР, զսԱգ ոտների վրաI M'ji Ciy֊^ հենց էդ ցուցանակի վրից Կախված էին մերոնք... Հինգ ընկերներ մեկաեղ: Ւնչ-որ կի&երք հարրած, շուրջը շրշամ էին 4219—222 էնւ0^յ|յ դռան </ւրաին, հային երկու Լապտեր՝ սովորական գազի, Չորս ընկերներ էպտեղ մեկտեղ կախված էին, Սև Լեզուները հանած և ոտքերը դեանից 228 Եվ փորեցինք ահա մեր ձեոքնրով մի մեծ 228 —229 Երկու հազար ընկեր մենք դրեցինք ղտեզ, Լցրինք իրար վրա, ոնց որ ձկներ մգԼածւ 231 Նրան նետում էին էդւգես' մի աչքը բաց։ 233 Թե իանչ ապրեց հոգիս էգ գիշերին։ 242 Եկել էին ոնց որ 248 Հոսում էր, ոնց ПГ թերմացք, 249 Մեր զինկոմին՝ տկլոր, ոնց որ մորութ։ . 251 Կարմիր դրոշ ուներ ոնց որ բռնած 255—258 Սապոնի: Էր՝ վրան գրած *Ոոդլո»ւ նա բարձրացավ վրնն' 359
