Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ու արյունը մեր՝ խառնըված հրին՝
Վառվում է ագահ,—
Ու Հույս է տալիս վառվող աշխարհին
Դեմքդ հեռակա։
125
Ու դառնում է մեր շուրջպարը արագ,
Եվ մեր շուրջպարում — հրդեհի պարում
Հեքիաթ է կյանքը, ու մարդը — կրակ։
Հրթի՜ռ-հրթի՜ռ վեր են թռչում
Կյանքերը մեր կարևեր,
130
Ու վառվում է աղջամուղջում
Ողջակիզվող սիրտը մեր։
Ամբոխները զրահապատ
Ծափ են զարկում ու պարում,
Ջահ է դարձել ամեն մի մարդ
135
Կրակապատ աշխարհում։
Ու պար բռնած ու խելագար
Ե՜րդ ենք ասում կրակին —
Ու վառվում է աշխարհը քար
Մրրիկներում կրակի։
140
Կիրակի է կյանքն հիմա —
Ջահազարդվա՜ծ, կրակուն —
Ու պարում են կյանք ու մահ
Սո՛մա, քո սուրբ կրսկում...
|
|
76
