Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Սո՛մա, սերը քո թույն է ու գինի,
Բայց քա՜ղցր է այնքան.
195
Սո՛մա, կաս դու միշտ, բայց անցնում եմ ես
Ու վաղը չկամ
Սո՛մա, աշխարհում թող կամքդ լինի
Տիեզերական։—
Կյանքս կմարի՝ հին, չնչին մի կայծ
Քո ոսկի հրում—
200
Բայց վառվի՜ պիտի սիրտս մոխրացած
Քո բոլո՜ր գալիք արշալույսներում.․․
|
|