Միստր Սնոուդենը չոքում է։
Միսիսը մեկնում է մի մատը—
Միստրը համբուրում է։
Հայացք՝ իրար։
Ժպիտ։
Համբույր։
Գրկախառնումն։
Հաշտություն։
Շոյվում են, ոնց որ մի զույգ կատու։
Ես հետաքրքիր դրության մեջ եմ․․․ ես կորած եմ...
Միստր Սնոուդենը կարող է իմանալ․․․ Ախ, այն երեկոն․․․
Ի՞նչ կասի Լոնդոնի սոցիալիստական կարծիքը․..
Փրկի՛ր․․․ Սպասում եմ այս երեկո։ Շու՛տ, շու՛տ, շու՛տ...
Քո՝ Ս․
Միստր Մակդոնալդի կաբինետը։
Միստր Մակդոնալդը։
Նամակը նետում է գետին։
Քայլում է պատեպատ։
Պոկում է մազերը։
Աչքերը,
Վախ։
Սարսափ։