Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Նա զվարթ ժպտում է ծովին, նա սիրում է հոսուն
այդ անհունը—
Բայց ահա հեռանում է անդարձ.— այդ դո՞ւ ես գուցե,
իմաստո՛ւն։
|
|
Նա ուզում է գտնել մի կշիռ — ու չափել նրանով
ամբողջը,
Ունենալ անխախտ մի հաշիվ — ու չափել նրանով
ամբողջը.
Նա սիրում է «հավերժը» միայն․ ախ, նայե՛ք՝ նա
փնտրում է «կայունը»—
Եվ գտնում է մի... գինու շիշ — ու չափում նրանով
ամբողջը։
|
|
Նա կուզեր, որ ողջը նրան միանգամ ընդմիշտ տրվի,
Որ կյանքի իմաստը հուրհուրան միանգամ ընդմիշտ
տրվի.
Դու գիտես, որ ընթա՛ցք է աշխարհը, գոյանում է ու
լինում անվերջ—
Եվ գուցե քեզ մա՛հը միայն միանգամ ընդմիշտ տրվի։
|
|
Ծնվում է, աճում է մի բան յուրաքանչյուր վայրկյան
կյանքում․
Մեռնում է, կորչում է մի բան յուրաքանչյուր վայրկյան
կյանքում.
Բայց ծնվողը — ծնվում է պայքարով, պայքարո՛վ է
մեռնում և մեռնողը,—
Եվ այսպես — կոփվում է ապագան յուրաքանչյուր
վայրկյան կյանքում։
|
|
