Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Դառնացած, որ չեն թողնում ներս։
Եվ նորից, որպես մասխարա —
Թռչում էր—կոր գծով —
Վեր...
25
Ի՜նչ խղճուկ էր այդ ծեր վանեցին.
Այդ երգը, երգը սրինգի...
Այդ երգը՝ աստղային, անծի՜ր․..
Այդ երգը — անոգ, անգին․..
Քեզ խրատ, պոե՛տ, այստեղից.
30
Օ, երբե՛ք չերգես անտեղի։
Լավ է — կորչես անհետ,
Լավ է — մա՛հը դեղին։
Օ, լավ է կոտրես հանգիստ
Սրինգըդ, որպես թևեր,—
35
Միայն թե, պոե՛տ, կյանքից
Սրինգի պես վեր չթևես...
|
|