— Շրջում է արդեն Չեմբերլինը․
էսօր չէ էգուց — կերգեն...
Կպարե՜ն Մոսկվան ու Բեռլինը․․․
Ու լիզում է շրթունքը իր գեր։
105
Ժպտում է,
Ճարպը կապտած
Հոսում է,
Հասնում է մինչև հոնքը։
Եվ ասում է. 110
Մասնավոր կապիտալ,—
Ահա ա՛յս է կյանքի սկզբունքը։
Ես լարված լսում եմ զրույցը
Եվ հանկարծ տեսնում եմ —
Քիչ հեռուն 115
Կանգնած է —
Վաղուց գուցե —
Ու լսում է ընկերը էն թուրք։
Նայում է աչքերիս նա լուռ,
ժպտում է․ 120
Ժպտացող աչքերում
Ես տեսնում եմ — Ստամբոլի հեռուն,
Ու կռիվ,
Ու պայքար,
Ու ռումբ։ 125
Օ, մենք —
Հասկանում ենք իրար։
Ավելի՛ն․—
Իրար գիտենք։
