Փչում են, փչում են կործանման փողերը։
Ին՞չ անենք, ին՞չ անենք մենք հիմա
Ճամփաների կոխկրտված կողերին։
Բավակա՛ն է դունչերիդ հեզությունը։ 5
Հաճելի է կամ չէ — վերցո՛ւր։
Լավ է, երբ վերջալույսը բարկանում է
Եվ ձեր հաստ նստուկին խփում է
Արնոտած ավելով իր ցուրտ։
Շուտով եղյամը սպիտակ կնստի 10
Գյուղակի վրա՛ այն և այս դաշտում։
Ո՛չ մի տեղ չեք փախչի դուք կորստից,
Ո՛չ մի տեղ չեք փախչի թշնամուց դուք։
Ահա, ահա՛ նա, երկաթե փորով,
Ձգում է իր թաթը դաշտերի բկին, 15
Հոտոտում է օդը ալյուրոտ քթով
Ու սրել է ականջը ջրաղացը հին։