Եվ ուղեղը տված հորթերին,
Լռակյաց, հեզ եզը բակում
Քսելով իր լեզուն մսուրին՝ 20
Դաշտերին վտանգ է զգում։ —
2
Ախ, այդ չէ՞ պատճառը, որ գյուղում
Լալիս է հարմոնը աղիողորմ․
Տա—լյա, լյա—լյա, տի—լի—լի—գոմ,
Կախվում է ճերմակ պատուհանում։ 25
Եվ դեղին, դեղին քամին աշնան
Այդ չէ՞ պատճառը, որ ծառերից,
Չոր տերևներ է քերում թոշնած,
Ինչպես քերում են ձիերին։
Գալի՜ս, գալիս՜ է զարհուրելին, 30
Քանդում թավուտը երկաթ թաթով —
Եվ մեր երգերը է՛լ ավելի
Դառնում են դառը ու դառնաթով։
Օ, արշալո՛ւյս դու էլեկտրական,
Ծխնելույզի ու փոկի խուլ մարտ. 35
— Փայտյա որկո՛րն է խուղերի այն
Ցնցում տագնապը, տենդը պողպատ։
3
Տեսե՞լ եք դուք արդյոք,
Ո՞նց է վազում դաշտով,
Մշուշե լճերում կորած՝ 40
Երկաթե պնչերից փնչալով,
Չուգունե թաթերով գնացքը։
Իսկ նրա ետևից,
