Դամասկի վրա հարձակվել
Մեն—մենակ՝ հա՛ղթ ու անահ։
Ես կարող էի, որպես շուն,
Հավիտյան նրանց ո՛տքը լիզել.— 415
Օ, նրանց ոտքերի՛ փոշում
Ինձ համար դրա՜խտ էր լուսե։
LIII
Բայց ահա— հոգնած մի տրուբադուր.
Օրերի գորշ ճամփեքին
Երգում եմ հարվածը հատու, 420
Մահացու հարվածը իմ տեգի։
Երգում եմ նրանց երգը լուսե,
Մարմինները նրանց ա՛լ֊կրակ,
Երգում եմ սե՛րը նրանց սև
Ու վերքիս արյո՛ւնն ալվլան։
LIV
425
Երգում եմ կարոտն իմ արթուն,
Երգում եմ ամո՛թը այն սև,
Որ կարող է դարձնել մարդուն
Գետնահար ստվեր մի նսեմ։
Ուխտավո՛ր, լսի՛ր հիմա դու․ 430
Աշխարհի գո՜րշ ճամփեքին
Երգում է հե՛գ մի տրուբադուր
Մահացու հարվա՛ծը իր տեգի...»։
