Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Եվ չկոտրե՛ս եթե այդ ռիթմը դավաճան —
Քեզ չէ օգնի Լենինը — այս լենինյան դարում...
1929
Ես վախենում եմ, ինչպես նեկրոման, կես-գիշերային
ժամից,
Երբ ելնում է լուսինը դագաղից ու մեռնում է անգամ
քամին:
Այդ ժամին, թե արթուն եմ լինում, զգում եմ
սարսափով,
Որ ահա կգա Բոդլերը, կերևա Էդգար Պոն։
5
Ծերունի Վերլենը կգա ու ֆավնի ձայնով երգեցիկ
Կերգե աշուն, թախիծ, գիշերվա լապտեր, ակացի։
Եվ դեմը խշշացող բարդին, կթվա կրկին, թե
Հայնե՛ն է —
Եվ լուսինը կրկին վերևում կթերթե իմ տխուր
«Ռուբայները»....
1928
|
|