265
Բուսնելով կարծես խավարից՝ մոտեցան նրան
երկու այր,
Երկու մարդ սևազգեստ, մռայլ, կրծքերին պղնձյա
նշան.
Կմախքներ էին՝ զգեցած զգեստներ մթին ու մռայլ,
Ձեռքերին ոսկորներ բռնած, ինչպես գոռ մարտի
դրոշակ։
Ելնելով կարծես խավարից՝ մոտեցան նրանք այն
հոլին,
270
Որ ցատկում ու դառնում էր օդում և ճիչեր արձակում
ահեղ,—
Եվ մեկը նրանցից, որ ուներ հայացքներ՝ մռայլ
փայլով լի —
Սկըսեց ձեռքերով օդում, նրա շուրջը շարժումներ
անել։
Հիպնոսող բժիշկն է ինչպես ներազդող շարժումներ
անում՝
Հիվանդի առջև շարժելով պսպղուն մի գունդ, կամ
բյուրեղ —
275
Նա շարժում էր այդպես մի ոսկոր, կրկնելով անհայտ
մի անուն,
Հոնքերի տակից ցայտելով կրակներ կարմիր ու
հուրեր:
«Հըդահյո՜ւն, Հըդահյո՜ւն, Հըդահյո՜ւն»— ձայնում էր
կանչով շառաչուն,
Ձեռները կարոտով օդում հոլաձև մարդուն
տարածած,
«Խա՜ն—Բա՜ն—ո՜տ, Խա՜ն—Բա՜ն—ո՜տ, Բա՜ն—ո՜տ» —
ձայնակցում էր նրա հառաչին
280
Ուղեկիցը նրա՝ ամեհի էքստազում ինչպես վերացած։
