25
Եվ կարդալով Ալեքսանդրին`
Կրկի՛ն անգամ ես հասկացա.
Թե ինչո՞ւ է նրա անդրին
Սերունդների սրտում կեցած։
Թե դարերի հորիզոնում 30
Չսուզվելով ինչո՞ւ է նա
Անվերջ շողում ու բարձրանում
Եվ միշտ պայծա՛ռ պիտի մնա։—
Գրում եմ քեզ ահա ես հին
Պատասխանը այդ հին հարցի. 35
Թե ուզում ես երգդ լսեն`
Ժամանակիդ շո՛ւնչը դարձիր։ —
Կապվի՛ր նյարդով յուրաքանչյուր
Քո օրերին ու քո դարին.
Կյանքը սիրիր լիահնչյուն 40
Ու մի՛ դավիր քո քնարին: —
Հարկավոր է ձուլվել դարին,
Ասում եմ ես.. Բայց կա՞ արդյոք
Այդքան անհուն ու դժվարի՛ն,
Այդքան թե՛ պարզ, թե՛ բարդ մի գործ։ 45
Մարդիկ կան, որ կարծում են, թե
Ով ավելի բարձր է գոռում`
Նա է միայն դարի տենդով,
Դասակարգի խանդով եռում:
(Մի ժամանակ, դժբախտաբար, 50
Ե՛ս էլ էի այդպես կարծում,
Բայց վերցրած պայծառ քնար`
Ազատվել եմ ահա փորձում
