Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/269

Այդ լապտերը իր դեմ պահելով՝ նա հանեց մեզ մութ

անտառից,

Մոլորվել էինք ուր արդեն՝ կորցրածըրած ուղի ու

հավատ,—

Եվ այստեղ հրաժեշտ տվեց ինձ Վարպետը Մահվան
740 Որ գիտեր լոկ վիշտ ու չարիք և երգել էրև դժողքը

խավար:

Արդ՝ անցել էինք արդեն մենք Անցյալի մռայլ

եզերքից,

Լայնահուն աշխարհն էր իմ դեմ՝ ողողված հրով

փրկարար,—

Այն ոսկյա լապտերի լույսով ես դարձա Գալիքի՛

երգիչի,—

Այդ լապտերը, ո՛վ Առաջնորդ, կփրկե աշխա՛րհը

արար․․․

1933. V. 4